"ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ตั้งแต่งข้าราชการผู้ไว้วางพระราชหฤทัยเปนผู้ดำเนินการให้เปนไปสมพระราชประสงค์ด้วยอีกชั้นหนึ่ง. หลักสูตร์การเล่าเรียนในสมัยนั้นนอกจากมีวิชาสามัญอย่างโรงเรียนรัฐบาลแล้ว, ยังได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าให้เพิ่มวิชามหาดเล็กเข้าไว้ในหลักสูตร์อีกอย่าง ๑, กับทั้งให้ครูสอนให้หนักไปในทางภาษาและจรรยาอีกด้วย, ทั้งนี้เพื่อเปนทางขัดเกลาให้กุลบุตร์มีอุปนิสัยอันดีงาม, เปนคุณสมบัติประจำตัวต่อไปสมกับที่ได้ทรงพระกรุณาชุบเลี้ยงไว้ภายในพระราชฐาน, กับทั้งประพฤติตนให้ต้องด้วยกาละเทศะนิยมของสมาคมที่ดีทุกชั้นทุกชนิด

          นอกจากนี้ยังได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้นักเรียนได้เฝ้าทูลลอองธุลีพระบาทและตามเสด็จพระราชดำเนินประพาสชนบทเปนครั้งคราว เพื่อได้มีโอกาศสดับตรับฟังพระบรมราโชวาท, ทั้งนี้เปรียบเหมือนได้พระราชทานพระบรมราชวโรกาศให้นักเรียนได้ศึกษาวิชาการ, และกิจการณะ "ท้องพระโรง", ซึ่งเปนปัจจัยให้เกิดคุณวุฒิในทางรับราชการและประพฤติตนให้ต้องด้วยพระราชนิยมต่อไป."  ^[๓]

พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงเครื่องฝึกหัดนายกองใหญ่ ผู้บังคับการกรมเสือป่าหลวงรักษาพระองค์

ประทับฉายพระบรมฉายาลักษณ์พร้อมด้วยพระบรมวงศ์ ข้าทูลละอองธุลีพระบาท

ทั้งฝ่ายทหาร พลเรือน เสือป่า ลูกเสือหลวง และนักเรียนมหาดเล็กหลวง

คราวตามเสด็จไปทรงนมัสการพระพุทธบาท ณ เชิงบันไดนาคมณฑปพระพุทธบาท จังหวัดสระบุรี

เมื่อวันที่ ๒๓ ธันวาคม พ.ศ. ๒๔๕๖

"วันที่ ๒๒ มีนาคม รัตนโกสินทรศก ๑๓๐

พระยาไพศาล

          ด้วยได้ทราบฃ่าวว่า ในการที่นักเรียนโรงเรียนมหาดเล็กซึ่งเปนลูกเสือหลวงได้ตามเสด็จออกไปที่สนามจันทร์ และได้ไปอยู่ที่นั้นจนตลอดเวลาที่ฃ้าอยู่นั้น มีผู้ปกครองนักเรียนบางคนเห็นว่าเปนการเสียเวลาเล่าเรียนของเด็กไปบ้างดังนี้ ฃ้าจึ่งต้องขอชี้แจงให้เจ้าเฃ้าใจฃ้อความบ้าง ดังต่อไปนี้

          ความตั้งใจของฃ้าที่ให้นักเรียนมหาดเล็กไปตามเสด็จนั้น อันที่จริงตั้งใจให้ไปแต่เฉภาะผู้ที่เปนนักรียนหลวง คือเด็กที่ฃ้าออกเงินค่าเล่าเรียนให้เองเท่านั้น เพราะเด็กเหล่านี้ฃ้าถือว่าฃ้าเปนผู้ปกครองอยู่เอง จึ่งไม่ต้องถามผู้ ๑ ผู้ใดก่อน การที่ให้ตามเสด็จก็ด้วยความประสงค์อันดี คือประสงค์จะให้เด็กได้มีโอกาศได้เฃ้าที่สมาคมอันดี เพื่อจะได้เปนประโยชน์แก่ตัวเด็กต่อไปภายน่าอย่าง ๑ ประสงค์ให้ได้มีโอกาศเห็นเมืองไทยนอกจากบางกอก จะได้ไม่หลงไปว่าเมืองไทยหมดอยู่เพียงบางกอก ซึ่งจะทำให้คนกลายเปนกบอยู่ใต้กลาครอบอย่าง ๑ ฃ้ามีความประสงค์อยู่เช่นนี้เปนที่ตั้ง จึ่งได้ให้นักเรียนของฃ้าตามเสด็จ โดยความเชื่ออยู่ในใจว่าจะเปน ประโยชน์แก่ตัวเด็ก และจะนับเนื่องเข้าในการศึกษาของเด็กส่วน ๑ ก็ได้ เจ้าย่อมรู้อยู่แล้วว่าฃ้าไม่เห็นด้วยในการที่คนไทยรุ่นใหม่จะมุ่งแต่เปนเสมียนอย่างเดียว เพราะฉนั้นจึ่งอยากให้การศึกษาของเด็กไปในทางอื่นๆ นอกจากทางเรียนหนังสืออย่างเดียว"

พระราชหัตถเลขาพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว

พระราชทานพระยาไพศาลศิลปสาตร์ (สนั่น เทพหัสดิน ณ อยุธยา - เจ้าพระยาธรรมศักดิ์มนตรี)

กรรมการจัดการโรงเรียนมหาดเล็กหลวง

นายกองใหญ่ พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว นายกเสือป่า

ทรงฉายพระบรมฉายาลักษณฺพร้อมด้วยผู้บังคับบัญชาเสือป่าและนักเรียนเสือป่าหลวง

          ต่อมาเมื่อมีกองเสือป่าอาสาสมัคและลูกเสือขึ้นแล้ว, ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้นักเรียนมหาดเล็กหลวงกรุงเทพฯ และราชวิทยาลัยเปนลูกเสือหลวง (ซึ่งต่อมาเปลี่ยนนามเปนนักเรียนเสือป่าหลวง), และให้เพิ่มวิชาการเสือป่าเข้าไว้เปนส่วนสำคัญในหลักสูตร์อีกอย่าง ๑, เพื่อฝึกหัดให้เกิดความรักชาติ, ศาสนาและพระมหากระษัตริย์, และรู้จักค่าแห่งการสละประโยชน์ความศุขจนที่สุดชีวิตของตนเพื่อสงวนความรักนั้นๆ ในเมื่อประจวบความจำเปนเนื่องในการอบรมวิชาประเภทนี้ ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้นักเรียนเสือป่าหลวงได้โดยเสด็จพระราชดำเนินในการฝึกซ้อมวิธียุทธเสือป่าเสมอทุกปี..."  ^[๔]

พระราชหัตถเลขาพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว

พระราชทานพระยาไพศาลศิลปสาตร์ (สนั่น เทพหัสดิน ณ อยุธยา - เจ้าพระยาธรรมศักดิ์มนตรี)

กรรมการจัดการโรงเรียนมหาดเล็กหลวง

          "กับมีอยู่อีกข้อ ๑ ซึ่งฃ้าควรจะบอกเจ้าไว้ คือมีนักเรียนหลวงบางคนได้เคยฝึกหัดวิชาโขนอยู่แล้ว ถ้าจะทิ้งเสียฃ้าก็ออกเสียดาย เพราะวิชานี้มันจะสูญอยู่แล้ว ยังมีที่หวังอยู่แต่ในพวกนี้ เพราะฉนั้นฃ้าอยากจะขอให้ได้มีโอกาศฝึกซ้อมต่อไปบ้างตามสมควร และบางครั้งบางคราวถ้าจวนๆ จะเล่นอาจจะต้องขอมาซ้อมผสมบ้าง การซ้อมผสมเช่นนี้บางทีก็มีต้องอยู่ดึกไปบ้าง แต่คงจะไม่มีบ่อยนัก และฃ้าเข้าใจว่าเด็กๆ ไม่ใคร่จะรู้สึกอะไร เพราะเคยสังเกตมาแล้วว่า เวลาไรที่มิใช่บทเฃาก็แอบไปหลับไปงีบกันได้ ถ้าแม้จะต้องฃาดในระเบียบเวลาไปบ้างก็คงจะมีแต่ในตอนเช้า ซึ่งเห็นจัดไว้เปนเวลาสำหรับหัดทหารหรือหัดยิมนาสติกส์ ซึ่งน่าจะยอมผ่อนให้ได้บ้าง เพราะการฝึกซ้อมโขนก็เปนยิมนาสติกส์อยู่ในตัวแล้ว ผู้ที่ฃ้าจะขอมาฝึกซ้อมโขนเปนพิเศษเช่นกล่าวมาแล้วนั้น คงจะเปนจำนวนนักเรียนหลวงทั้งสิ้น ซึ่งแปลว่าถ้าเสียเวลาเรียนบ้าง จะต้องอยู่ในโรงเรียนช้าไป และเสียเงินค่าเรียนนานไปอีก ก็เปนเงินของฃ้าเอง ไม่ต้องเกรงใจใคร"